Γιατί έγινα μπλόγκερ (Σιγά...μη σας ενδιαφέρει!)

Χρωστώ μια εξήγηση στον εαυτό μου και σε όσους παρακολουθούν τον προβληματισμό που εκφράζεται στο συγκεκριμένο «πειρατικό» ιστολόγιο. Ξεκίνησα την περασμένη Δευτέρα όντας ψηφιακά περίπου αναλφάβητος, αλλά με μεγάλη εμπειρία στο σερφάρισμα και την ιδεολογική-πολιτική και κοινωνική ζύμωση που συντελείται στον κυβερνοχώρο. Θύμωσα με τις εξελίξεις στο press.gr, εκνευρίστηκα από τη κατάχρηση του δικαιώματος στην ανωνυμία, και σκέφτηκα πως μπορώ να εκδώσω τον εαυτό μου, να αναλώνομαι παραγωγικά χωρίς φραγμούς πέρα από αυτούς που ορίζει η συνείδηση και οι αρχές μου, και να επικοινωνήσω με τον κόσμο. Οι απόψεις μου ενδιαφέρουν ισως μόνο εμένα. Για να είμαι ειλικρινής, αν και δημοσιογράφος με υπερ15ετή παρουσία σε ΜΜΕ εφημερίδες ραδιόφωνα κλπ, δεν παίρνω στα σοβαρά τον εαυτό μου. Γιαυτό δεν αγχώνομαι εάν έχω ή όχι επισκέπτες, εάν υπάρχουν ή όχι σχόλια, εάν γίνομαι ή όχι αποδεκτός. Χέστηκα μετά συγχωρήσεως. Οι δεκάδες χιλιάδες των μπλόγκερς στη χώρα μας αποτελούν μια ξεχωριστή κοινότητα που κάπο9ια στιγμή θα κάνει αισθητή την παρουσία της. Υπόγεια ρεύματα συγκροτούνται τούτη την ώρα, που τρομάζουν κάθε κατεστημένη νοοτροπία η οποία έμαθε να ελέγχει τα πάντα, γιαυτό και είναι τόσο ανασφαλής. Πιστέψτε με. Ότι δεν ελέγχεται είναι τρομερό. Όσο ηλίθιο και σκουπιδαριό κι αν είναι. Η προσπάθεια διαλόγου στον κυβερνοχώρο, είναι η μόνη ασφαλής επιλογή για κάτι παραγωγικό. Χωρίς «αφήστε με να ολοκληρώσω» από ημιμαθή και υπερφιλόδοξα ψώνια, από τραμπούκους βελόπουλους, υστερικούς γεωργιάδηδες, αγράμματες και παντελώς αστοιχείωτες πολιτικά αλλά πεντάμορφες Καϊλήδες, και καθωσπρεπιστές βουλευτές των δυο μεγάλων κομμάτων, ή εξωφρενικούς της «μαϊμού» αριστεράς ή της εξωπραγματικής αριστεράς. Ευχαριστώ τον sakoulakis για την πολύτιμη βοήθειά του να ξεστραβωθώ, και ελπίζω ο επτάχρονος γιός μου να είναι σε θέση να …βοηθήσει σε λίγα χρόνια! Αυτά…