Ο Νεοέλλην και το πέναλτι...

Πιστεύω ότι η κατάσταση που βιώνει ο έλληνας πολίτης, οφείλεται την αφασία του, στην παθητικότητά του, και στον «σταρχιδισμό» που τον διακρίνει, και που είναι γραμμένο στο DNA του. Ο έλληνας απεχθάνεται το προσωπικό κόστος. Θέλει το πρόβλημά του να το λύσουν άλλοι, και αυτός να μην μπει στον κόπο. Εάν οι πολίτες, ήταν πραγματικοί πολίτες, εάν πίστευαν στην πολιτική αυτενέργεια ως μέσο για την καλυτέρευση της ζωής τους, τότε θα έβαζαν στη θέση τους όλους αυτούς που πιστεύουν ότι οι νεοέλληνες καταναλωτές είναι ζώα ντυμένα, και δεν χαμπαριάζουν Χριστό, πληρώνοντας ότι τους ζητούν. Όμως θαύματα δεν γίνονται. Ο νεοέλληνας μπορεί να ρημάξει την Αθήνα επειδή δεν πήρε πέναλτι η ομάδα του, αλλά να είναι ραγιάς τις υπόλοιπες μέρες, να υπομένει σιωπηλά την εκμετάλλευση, ευελπιστώντας ότι μια μέρα θα βρεθεί στην θέση του…εκμεταλλευτή του!

ΟΙ γιατροί δεν κώλωσαν να δείξουν τον τσαρλατανισμό τους στον Αρχιεπίσκοπο. Σ' εμάς θα κολλήσουν;

Όταν ο ίδιος ο Αρχιεπίσκοπος πέφτει θύμα κομπογιαννιτών τότε τι να περιμένουμε εμείς οι κοινοί θνητοί από τα ελληνικά νοσοκομεία; Όταν ο ίδιος ο Αρχιεπίσκοπος γίνεται πειραματόζωο των γιατρών, τι να περιμένει ο ανυπεράσπιστος πολίτης; Αντί να απεργούν οι συνδικαλιστές επειδή χάνουν προνόμια αλλά και τη μπάλα από τα πόδια τους, ας βγάλουν τον κόσμο στους δρόμους για να διαμαρτυρηθεί για την μπουρδελοκατάσταση που επικρατεί στα νοσοκομεία. Ας βγουν οι πολίτες στους δρόμους, κι ας τα σπάσουν, διαμαρτυρόμενοι για τον φασισμό που βιώνουν στα νοσοκομεία, αθύρματα εκβιαστών φακελάκηδων, αδίστακτων «επιστημόνων» που με διακύβευμα την ίδια τη ζωή του ασθενούς, εισπράττουν εκβιαστικά και αφειδώς τον ιδρώτα του. Είμαι σίγουρος ότι κάποιοι θα πουν ότι δεν είναι όλοι έτσι. Σωστά. Δεν είναι. Όμως είμαι επίσης σίγουρος ότι δεν υπάρχει ένας έλληνας που δεν έχει να διηγηθεί μια πραγματική ιστορία ταλαιπωρίας στα νοσοκομεία. Δεν είναι όλοι σάπιοι. Είναι όμως η συντριπτική πλειοψηφία τους. Σαπισμένοι, χαλασμένοι άνθρωποι, τελειωμένοι. Άνθρωποι που εάν υπήρχε Θεός, δεν θα έλιωναν ποτέ, από τις κατάρες που έχουν φάει από άτυχους ανθρώπους -θύματά τους. Όχι δεν είναι όλοι έτσι. Όμως προσωπικά είμαι σίγουρος, ότι σχεδόν όλοι θα ήθελαν να είναι έτσι. Η γκλαμουριά, και η κονόμα, δεν γνωρίζει ηθικούς φραγμούς. Φοβάμαι ότι είναι έτσι…

Η πραγματικότητα εκδικείται

Η πραγματικότητα είναι αμείλικτη και ενίοτε εκδικείται. Η πρόταση δυσπιστίας που κατέθεσε ο Γιώργος Παπανδρέου κατά της κυβέρνησης, ήταν ένα ανέλπιστο δώρο για τον πρωθυπουργό, ο οποίος σε άλλη περίπτωση θα βρισκόταν αντιμέτωπος με το αίτημα του Αλαβάνου για δημοψήφισμα σχετικά με το Ασφαλιστικό. Επί της ουσίας θα βρισκόταν αντιμέτωπος με την δική του αντιπολιτευτική τακτική, και θα έπρεπε να εξηγήσει με πειστικά επιχειρήματα, γιατί αρνείται στον Αλαβάνο αυτό που ζητούσε ο ίδιος με την υπογραφή του μάλιστα, για τις ταυτότητες. Εμείς χαρακτηρίσαμε ανοησία και γελοιότητα το αίτημα Αλαβάνου για δημοψήφισμα προκειμένου να εγκριθεί μια…νομοθετική πρωτοβουλία της νόμιμα εκλεγμένης κυβέρνησης. Εξίσου ανόητη όμως ήταν και η στάση της Νέας Δημοκρατίας ως αντιπολίτευσης, στο θέμα των ταυτοτήτων, το οποίο μάλιστα ορθώς –κατά την ταπεινή μου άποψη- ετέθη όπως ετέθη από τον Σημίτη. Η μετέπειτα συμπεριφορά του Κώστα Καραμανλή ως πρωθυπουργού, έδειξε ότι κατάλαβε το σφάλμα του. Όμως το παρελθόν εκδικείται. Και το αίτημα για δημοψήφισμα, σε επίπεδο εντυπώσεων, αποδυναμώνεται εντελώς, μετά την ψήφο εμπιστοσύνης που θα λάβει η κυβέρνηση. Ο Καραμανλής ακόμη και εάν δεν είχε απέναντί του τον Γιώργο, θα έπρεπε να τον εφεύρει!

Να ανάψει λαμπάδα στον Γιώργο...

Η πρόταση δυσπιστίας που κατέθεσε ο Γιώργος Παπανδρέου κατά της κυβέρνησης, ήταν ένα σωσίβιο για τον ίδιο και την ηγετική ομάδα του ΠΑΣΟΚ. Όμως παράλληλα δεν θα μπορούσε να κάνει καλύτερο δώρο στον Κώστα Καραμανλή. Για να καλύψει το πολιτικό και ιδεολογικό έλλειμμά του το ΠΑΣΟΚ επιχειρεί να μιμηθεί τον ΣΥΡΙΖΑ. Ο οποίος είναι κόμμα διαμαρτυρίας, χωρίς πολιτική ατζέντα, χωρίς πολιτική πρόταση, και στηρίζει την παρουσία του σε τσιτάτα και λαϊκίστικες προσεγγίσεις, καθώς και σε πρωτότυπες δυναμικές διαμαρτυρίες. Καλά όλα αυτά, αλλά για τσίρκο όχι για την πολιτική. Το ΠΑΣΟΚ επιχειρεί να αντικαταστήσει τον Συνασπισμό επειδή φοβάται ότι θα έχει απώλειες προς αυτόν, και πλειοδοτεί σε κινήσεις εντυπωσιασμού χωρίς ουσία. Ο Καραμανλής πρέπει να ανάψει λαμπάδα στον Γιώργο. Ο Θεός είναι πολύ γενναιόδωρος με τον Καραμανλή, αφού του έκανε δώρο τους αντιπάλους του. Με κάτι τέτοια θα πορευτεί ατάραχος και στην επόμενη τετραετία, εκτός κι αν πάρουν…φωτιά ότι απέμειναν από δάση, ή φέρουν τα πάνω κάτω, οι…ατυχείς συγκυρίες, ανάλογες με αυτές του περασμένου καλοκαιριού. Λαμπάδα στον Γιώργο, δίμετρη, τώρα…

Η Πρόταση του ΣΥΝ για το Ασφαλιστικό και η Υποκρισία τους.

Με αφορμή την –κατά την ταπεινή μου άποψη- τελείως υποκριτική στάση του Συνασπισμού στο Ασφαλιστικό, και την ερασιτεχνική προσπάθεια να εμπλακεί ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας στην προσπάθεια του ΣΥΝ να αποδομήσει την κοινωνία (ουσιαστικά περί αυτού πρόκειται και ας αφήσουμε τους καθωσπρεπισμούς) θέλω να καταθέσω μια άποψη. Ο Συνασπισμός κατέθεσε τις προτάσεις του για το Ασφαλιστικό αλλά ουδείς ασχολήθηκε από τους κατά τα άλλα αντικειμενικούς σχολιαστές. Η πρόταση που έκαναν οι Αλαβάνος-Τσίπρας για το Ασφαλιστικό είναι η ενοποίηση των ταμείων με στόχο συνολικά τα τρία ταμεία. Επαναλαμβάνω τα ΤΡΙΑ (3) Ταμεία. Ένα μισθωτών, ένα αυτοαπασχολούμενων και ένα αγροτών. Να χαρώ τα φιλαράκια μου. Αυτοί βγήκαν από δεξιά στον Καραμανλή αλλά κανείς δεν το πήρε είδηση. Χωρίς αιδώ οι διάφοροι Στρατούληδες επιτίθενται επί δικαίων και αδίκων και ζητούν να αποσυρθεί το νομοσχέδιο, ή να τεθεί σε δημοψήφισμα. Και με τις προτάσεις τους τι θα κάνουν; Εμείς συμφωνούμε με αυτές. Οι απεργοί της ΔΕΗ συμφωνούν; Οι δικηγόροι; Οι μηχανικοί; Οι δημοσιογράφοι και όσοι άλλοι συμφωνούν; Όταν συμπαραστέκονται στον αγώνα τους ο Αλαβάνος και ο Τσίπρας τι τους λένε; Οτι η Ν.Δ. τα κάνει 13 και εμείς θα τα κάνουμε 3; Τολμούν να το πούν; Όχι. Γιαυτό η υποκρισία τους ξεχειλίζει, και γιαυτό έιμαστε όλοι μας άξιοι της μοίρας μας, που τους παίρνουμε στα σοβαρά.

Γρυλλίζουν

Βλέπω κάτι φάτσες δημοσιογραφικές στην τηλεόραση και μου έρχεται να κάνω εμετό. Οι άνθρωποι και ειδικά οι κυρίες, κράζουν απο μακριά. "Έχασα τις αργομισθίες μου παλιοδεξιοί φύγετε να έρθει το άγιο ΠΑΣΟΚ να δούμε κάνα φράγκο (αφορολόγητο) στην τσέπη μας. Να δούμε ξανά τα τριχίλιαρα και πεντοχίλιαρα απο Ταμεία σκοτεινά και μυστικά, απο διάφορα υπουργεία και κάτι απίστευτους οργανισμούς του δημοσίου. Φύγε παλιοΚαραμανλή για να ξανάρθουμε στα πράγματα, να ξαναπηγαίνουμε στη Ράτκα και να πληρώνει ο μαλάκας ο έλληνας τα τραπεζώματά μας. Να πηγαίνουμε σε δεξιώσεις και να γουστάρουμε τη ντόλτσε βίτα στην οποία καλομάθαμε τόσα χρόνια". Κάτι τέτοια πρέπει να σκέφτεται και η Κάτια που γρυλλίζει όποτε βγαίνει στο κανάλι της. Έχασε πολλά το κορίτσι...

Νεοέλληνες και στην Ορεινή Αρκαδία...

Ωραία αυτά τα τριήμερα, ή τετραήμερα ανάλογα με την πατέντα του καθενός. Άγια και ιερά. Οι νεοέλληνες έχουν βρει απίστευτες πατέντες για να μετατρέπουν μια αργία σε τετραήμερο. Χαλάλι τους όμως. Επίκειται αγώνας για τον επιούσιο και δικαιολογείται η λούφα. Άλλωστε η Ελλάδα των τελευταίων δεκαετιών χτίστηκε επάνω στα θεμέλια που δημιούργησε η νοοτροπία της λούφας στο δημόσιο τομέα. Ο κατά Ανδρέα Παπανδρέου «κυρίαρχος λαός» που είναι και ο «μοναδικός θεσμός» γαλουχήθηκε στα νάματα της λούφας, της ήσσονος προσπάθειας και συνάμα της απαίτησης για βέλτιστο αποτέλεσμα…από το κράτος φυσικά! Βρέθηκα στη Στεμνίτσα για μια ημέρα. Απίστευτη διαδρομή, απίστευτη ομορφιά, για έναν που πηγαίνει για πρώτη φορά όπως εγώ. Όμως κάτι χάλαγε το τοπίο. Οι Νεοέλληνες! Αυτοί ήταν το στίγμα στη φωτογραφία. Τζιπάτοι, μουράτοι, χλιδάτοι, και γεμάτοι αυτοπεποίθηση και τάση επίδειξης, ξεχώριζαν από το άδειο βλέμμα τους, από το ύφος «σας έχω γραμμένους όλους» και το μότο που ήταν γραμμένο στο μέτωπο ανεξαιρέτως όλων «ξέρεις ποιος είμαι εγώ ρε;».
Κρίμα γιατί αυτές οι σκατόφατσες, είτε νέα παιδιά, είτε μεσήλικες είτε μεγάλοι, είχαν τον ίδιο παρονομαστή. Την πεποίθηση ότι είναι «κάποιοι» επειδή οδηγούν τζιπ μεγάλου κυβισμού, και φορούν ρολόγια εκατομμυρίων. Τους έβλεπα και μου ερχόταν να ξεράσω. Κυρίως για την αίσθηση που εξέπεμπαν. Αυτή είναι η Ελλάδα στην πλειοψηφία της πιστεύω. Οι χθεσινοί πιατάδες σημερινοί γιάπιδες, που δεν ξέρουν να διαχειριστούν την κοινωνική και οικονομική τους ανέλιξη. Και τους βγαίνει ο «μανταμσουσουδισμός» αβίαστα. Πάντως παιδιά η ορεινή Αρκαδία είναι υπέροχη, και σας το λέει κάποιος που την ανακάλυψε τώρα.