Το Πάσχα πέρασε. Ευτυχώς...

Το Πάσχα πέρασε ευτυχώς. Ποτέ δεν θυμάμαι να έχω φτάσει στα όρια του εμετού από την χυδαία κατανάλωση και τον ακόμη πιο χυδαίο ευδαιμονισμό των νεοελλήνων, οι οποίοι παραπονιούνται για την ακρίβεια καθημερινά. Κι όμως ήταν στο χέρι τους να ρίξουν την τιμή των αρνιών. Αλλά η μάσα προέχει. Το…έθιμο βλέπεις. Με άλλοθι το έθιμο, απλώς δεν επιθυμούμε να στριμωχτούμε έστω και για πολύ λίγο. Να δεις που θα βάλουν τα αρνιά οι παραγωγοί οι εισαγωγείς και οι χασάπηδες της Βαρβακείου. Αλλά ο νεοέλληνας δεν κάνει σκόντο στην καλοπέραση και στα έθιμα. Ο νεοέλληνας, μακριά από κάθε υποψία πνευματικότητας, μετέτρεψε το Πάσχα, σε γιορτή του σπληνάντερου και του κοκορετσιού. Η Ανάσταση είναι απλώς η αφορμή για να πλακώσουμε τη μαγειρίτσα και το κοκορέτσι. Σε κάθε εκκλησία, το 90% των «πιστών» κάθονταν 10 λεπτά και μετά έφευγαν για να μαρχαλιάσουν. Να πλακώσουν τα σπληνάντερα και τα κοντοσούβλια. Γιατί αυτό σημαίνει Πάσχα για τον νεοέλληνα. Κοντοσούβλι, κοκορέτσι, σούβλες, και χοληστερίνες. Εμείς είμαστε αυτοί. Δεν είναι άλλοι.

Είμαστε ακόμη εδώ...

Αργησα πολύ. Είχα βαρεθεί, είχα κουραστεί. Είναι δύσκολο να έχεις την επαφή με το μπλογκ, όταν δουλεύεις σα σκυλί, όταν το μυαλό σου φτερουγίζει σε άλλα πελάγη, όταν η ρουτίνα της ανασφάλειας σου καταργεί κάθε επιθυμία για τέτοιες πολυτέλειες. Δεν φταίει ο διαιτητής, αλλά εγώ. Με έπιασε και ολίγο τι μουργέλα είναι η αλήθεια. Φεύγω αύριο για ένα θλιβερό καθήκον. Πέρασε κι όλας ένας χρόνος από τότε που έφυγε από κοντά μας ο πατέρας. Η επικαιρότητα δεν πρόκειται να σταματήσει, και εμείς θα είμαστε εδώ, πολύ πιο επιμελείς πια, για να την σχολιάζουμε, να βγάζουμε τα εσώψυχά μας. Παιδιά να είστε όλοι καλά, venceremos